ศิลปะบาโรก รูปแบบงานศิลปะที่มีอิทธิพลต่องานการศิลปะของยุโรป  และงานสถาปัตยกรรมตลอดคริสต์ศตวรรษที่สิบเจ็ด และในบางแห่งนิยมไปจนถึง ค.ศ.1750 เป็นรูปแบบที่สะท้อนพลังการเคลื่อนไหว แบบอย่างของศิลปะที่แฝงเรื่องราวที่แสดงออกของท่วงท่าในเชิงนาฏลีลา ซึ่งสร้างสรรค์ในลักษณะเหมือนจริง บ้างก็ใช้การสร้างรูปแบบด้วยวิธีการลวงตา บ้างก็ใช้ลวดลายประดิษฐ์ตกแต่ง หรือบางครั้งก็ใช้รูปแบบที่ผสมผสานวิธีการต่างๆเข้าด้วยกัน
                งานรูปแบบบาโรกนี้ เห็นได้ชัดเจนในผลงานของ จาน ลอร์ เรนโซ เบอร์นินิ (ค.ศ.1958 – 1680) และฟรานเชสโก บอร์โรนินิ (ค.ศ. 1599 – 1667) ผู้ซึ่งผสมผสานผลงานประติมากรรมและสถาปัตยกรรมเข้าด้วยกัน และสร้างภาพลวงตาราวกับเห็นจริงโดยการจัดแสง และบริเวณต่างๆ งานศิลปกรรมในสมัยบาโรกของชนชั้นสูงในอิตาลีมักสร้างงานในลักษณะงานภาพวาดปูนเปียก ซึ่งจะเห็นได้จากการสร้างจิตรกรรมประดับเพดานด้วยหลักนิตินัย
                เชิงลอย ซึ่งสร้างผสมผสานให้เข้ากันกับลวดลายเครือเถาและผนังบนสถาปัตยกรรม นักศิลปะที่สร้างผลงานในรูปแบบนี้มีบุคคล เช่น (ค.ศ. 1596 – 1669) โจอันนี ลันฟรันโก (ค.ศ. 1582 – 1647) และ แกล์ชิโน (ค.ศ. 1591 – 1666)
                ศิลปินที่นับถือกันว่าเป็นศิลปินบาโรกคนแรกคือ คาส (ค.ศ. 1573 – 1610) การถ่ายทอดลักษณะเหมือนจริง และเรื่องราวเกี่ยวกับศาสนาผสมผสานกับเทคนิคแสงเงาที่ตัดกัน รุ่นแรก โดยใช้วิธีค่าต่างแสง (chiaroscuro) ของเขา เป็นการปูหนทางให้แก่ศิลปินคนอื่นๆ เช่น ปีเตอร์ พอล (ค.ศ. 1577 – 1640) เสตมสันต์ ฟารีเจน (ค.ศ. 1606 – 1669) และ (ค.ศ. 1632 – 1675) สร้างจิตรกรรมในเนื้อหาเกี่ยวกับศาสนาและเรื่องราวที่นิยมกันในงานศิลปะคลาสสิก แต่เสตมสันต์กับเจคเมียร์และ (ค.ศ. 1580 – 1666) มักถ่ายทอดเรื่องราวทั่วไปในสมัยของตน ทั้งเรื่องราวที่เกี่ยวกับมนุษย์ปุถุชนทั่วไปในสิ่งแวดล้อมตามความเป็นจริง ศิลปินบาโรกอื่นๆ ได้แก่ แอนโทนี ฟาน (ค.ศ. 1599 – 1641)และ ดิ เอโก เจ(ค.ศ. 1599 – 1660)