อนาคตนิยม ขบวนการปฏิวัติรูปแบบทางด้านศิลปะเริ่มขึ้นในประเทศอิตาลี ในค.ศ. 1909 โดย กวีมาริเนตติ แถลงการณ์ของกลุ่มต่อสาธารณะชน และหนึ่งปีต่อมาก็มี การแถลงแนวคิดและลงนามในชื่อ จิตรกรอนาคตนิยมคาร์โล คาร์รา (ค.ศ. 1881 – 1966) อุมแบร์โต บอชโชนี (ค.ศ. 1882 – 1916) ลุยจิ รอสโซโล (ค.ศ. 1885 – 1947) จาโคโม บัลลา (ค.ศ. 1871 – 1958) และ จีโน เซเวรีนี (ค.ศ. 1883 – 1966) ขบวนการอนาคตนิยมต่อต้านแนวคิดดั้งเดิมของศิลปะที่เคยมีมาก่อนแม้แต่ศิลปินในลัทธิบาศกนิยมซึ่งอยู่ในช่วงเวลานั้นในแง่ที่ว่าเป็นงานศิลปะที่มีคุณสมบัติหยุดนิ่งอยู่กับที่ ล้าสมัย แม้ว่าที่จริงแล้วศิลปะอนาคตนิยมจะมีความคล้ายคลึงกับบาศกนิยมก็ตาม ศิลปะอนาคตนิยมเต็มไปด้วยพลังที่กร้างแกร่ง แสดงออกถึงการเคลื่อนไหวทั้งในมิติแห่งเวลาและระนาบพื้นที่ จุดประสงค์นี้แสดงออกด้วยเส้นและพลัง ภาพของสัตว์ที่เคลื่อนไหวถ่ายทอดด้วยเส้นดูประหนึ่งว่ามีขาเป็นจำนวนมากมาย ใช้สีที่เข้มสดแจ่มจ้า แม้ว่าขบวนการที่จะค่อยๆสลายตัวลงหลังระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 1 แต่ก็เป็นขบวนการด้านศิลปะที่มีส่วนส่งอิทธิพลไปยังศิลปะแห่งคริสต์ศตวรรษที่ยี่สิบ ลัทธิอื่นๆ เช่น คติดาดาและลัทธิเหนือจริง คติวัฏฏารมณ์ และบาศกนิยม เองก็มีส่วนได้รับอิทธิพลนี้