3 มิ.ย. 58 สอนธรรมวิปัสนา ที่วัดจีน เหมี่ยวฝา พอร์ทแลน รัฐออริก่อน
ฐานของอารมณ์จิต จิตมีอารมณ์ กาม ราคะ, จิตย้อมด้วยอารมณ์โลกียะ เป็นจิตปรุงแต่งด้วย ความปรารถนาในโลกนี้ ความเป็นอยู่ทั้งหลาย, จิตประกอบด้วยอารมณ์ ฌาณ สมาธิ, จิตที่ในกองของสัญญา สังขาร เวทนา ที่วิ่งไปในอตีต อนาคต, มโน เป็น ฐานที่ จิตไม่สามารถปรุงแต่งได้แล้ว เป็นมโน หัวหน้าในธรรมทั้งปวง, วิญญาณ ธาตุรู้ ผู้รู้ เป็นธรรมชาติบริสุทธ์ิ รู้ เห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา และนิพพาน เมื่อเราเข้าใจแล้วว่า อารมณ์แบบไหนที่เราควรหลีกเลี่ยง มโน นั้นต้องให้เป็นหัวหน้าในธรรม ต้องปฏิบัติด้วย สติ มหาสติ ตามสติปัฏฐาน อายตนะทั้งหก เมื่อเกิดผัสสะแล้วจะเก็บไว้ในจิตตลอดกาล เป็นเชื้อของ กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา ทุกภพทุกภูมิ หากเราขาดสติ กิเลสตัวอื่นๆก็จะแสดงตัว สูงขึ้นๆ จนทำกรรม ที่สอนนี้สอนให้ปฏิบัติ สติ มหาสติ จนเกิด ตาญาณ และความรู้แจ้ง จิตก็เข้าสายกลาง ไม่เข้าข้าง ความยินดี และ ความยินร้าย มโนธรรมก็เกิดเป็นหัวหน้าในกองทัพธรรม ปัญญาญาณเกิดขึ้น ทำลายกิเลสได้สิ้น เมื่อทำจิตเข้ากลางได้ ก็จะเป็นการปฏิบัติ ตามหัวใจของพระพุทธศานา ละชั่ว ทำดี ทำจิตให้ผ่องใส ย่อทางสายกลางตามคำสอนปัญจวัคคี ให้ละการปฏิบัติในทางเสพสุข. ละทางปฏิบัติที่กดข่ม ทรมานทรกรรม. ที่สอนนี้ไม่ได้สอนให้ทำลายกิเลส ให้อาศัยกิเลส ปฏิบัติ เลี้ยงชีวิตให้ไม่ยึดติดความทุกข์