4 มิ.ย. 58 สอนวิปัสนากรรมฐาน สำนักอริยมรรค ออริก่อน. Oregon Ariyamagga Ogasati Refuge
ภาคเช้า - อนิยมรรคสังยุตกับโพชฌงค์เจ็ด ทางของแห่งความสำเร็จ พระนิพพาน - พระพุทธเจ้าผจญมาร - อาวุธ มาร สี่อย่าง พระพุทธพิจารนาให้เห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อาวุธแปลี่ยนไปเป็นเครื่องบูชาพระพุทธเจ้า มารพ่ายแพ้ ในสงคราม ลูกสาวมารรับอาสามาต่อสู้ต่อ คือ ราคะ ตัณหา อรติ - พระพุทธเจ้าใช้ฌาณในการเล็งข่ายพญาน ว่าจะไปโปรดใคร - ทางสายกลาง ให้เว้นทางสองสาย คือความยินดี ความยินร้าย - พิจารนากายในกาย เห็นอนิจจังของร่างกาย จาก ผิวหนัง ผม ขน เล็บ ฟัน - พิจารนาภายในกาย เห็น ทุกขัง - สอนยืน ดู กายในกาย ให้ไปเดินดู กายในกาย ให้เห็น อนิจจัง ความไม่เที่ยง ให้เห็นทุกขัง ความทุกข์ ให้เห็นอนัตตา ความไม่มีตัวตน
ถาม - ตอบ Q : เวลาปฏิบัติ ดู กาย ดูในกาย แล้ว ความคิดอย่างโน้น อย่างนี้ จะให้ทำอย่างไร A: ให้กลับมาดูกาย จิตมันคิดไปได้มากมาย จะชาตินี้ ชาติไหนๆ มันคิดเหมือนกัน ไม่จบ
ให้เดินจงกรม ให้เห็นความเปลี่ยนแปลง กายเดิน จิตฟุ้ง ให้ตามเห็นกาย ตามเห็น รู้
Q: สติ คือ อะไร ปฏิบัติ อย่างไร A: การตามรู้ ตามเห็น คือสติ. เมื่อ ไม่ได้ตามรู้ ตามเห็น คิดเรื่องอื่นๆ เป็นขาดสติ. ให้กรรมฐานไปปฏิบัติ. แต่ ไม่ได้ตามรู้ตามเห็น. กายในกาย เวทนาในเวทนา ปล่อยจิตไปคิดเรื่อง อดีต อนาคต ก็ไม่ได้เป็นการปฏิบัติกรรมฐานแล้ว
Q: แล้วเราจะใช้สติไปแก้ปัญหาทางโลกที่เกิดปัญหาได้อย่างไร A: เมื่อได้ตามรู้ตามเห็นอยู่ ก็ให้เข้าใจตามจริงว่า เราควบคุมอะไรในโลกนี้ไม่ได้เลย กายเราก็ควบคุมไม่ได้ จิตเราก็ควบคุมไม่ได้ คนรักของเรา ก็ควบคุมไม่ได้ จะได้เข้าใจตามเป็นจริงว่า อะไร ๆ ก็ไม่เที้ยง เมื่อจิตรับได้แล้ว ความทุกข์ก็ลดลงได้เอง จนเราเห็นแจ้งจนออกจากทุกข์ได้
เราพยายามรู้เห็นอยู่กับสิ่งที่เราทำ เราเป็น เราเห็น นั้นเป็นการปฏิบัติวิปัสนา
สรุป วิปัสนา. วิ คือวิเศษ การให้แจ้งในสัจจะความจริงเป็นสิ่งวิเศษ ปัสนา คือ การได้เห็นตามเป็นจริง ไม่ยึดมั่นถือมั่น ในสิ่งที่รู้ เห็น ทุกข์ก็หมด เป็น พระนิพพาน ภาคบ่าย
- กาย จิต วิญญาน แยกกัน ทำงานตามสถานะของใครของมัน - จิตสั่งกาย ไม่ได้ จิตสั่งสมอง สมองสั่งกาย ให้สนองตามต้องการ แต่บางอย่างในร่างกายไม่ต้องสั่ง มันทำของมันเอง ถาม ตอบ เรื่อง วิญญาน มโน อธิบายหลายแง่ หลายมุม เรื่อง จิต วิญญาน มโน พระพุทธเจ้าสอนให้เราถอดถอน กิเลส โลภ โกรธ หลง ความแตกต่าง ของ มโน รู้ทุกอย่าง จิตรู้แต่เจตสิก เมื่อผัสสะทุกผัสสะ จากอายตนะ ผ่านมโนรู้ แล้วเก็บในจิต ปรุงแต่งในจิต สัญญาเก็บหมด สังขาร รื้อค้นเอากลับมาปรุงแต่ง จนระลึกได้ รู้ได้